Dit jaar ligt het makkelijk bij elkaar in de schappen van de supermarkt: Carnaval, Ramadan en Pasen. Fopneuzen, slingers en chocolade-eitjes; elk wat wils. De supermarkt speelt er handig op en wil, begrijpelijk op zichzelf, een graantje meepikken van het jaargetijde. En als er dan wat te vieren valt, dan zijn de van harte bereid daar ook in hun aanbod een bijdrage aan te leveren. Het zijn immers ook feestelijke tijden, die dit jaar toevallig samenvallen. Carnaval is uitbundig, Pasen vol vreugde en ook de Ramadan wordt gevierd. Die vreugde mag en moet er ook allemaal zijn.
Maar wat er daarmee niet in de schappen ligt is de zogeheten ‘inkeer en bezinning’. Zowel de Ramadan als de tijd voor Pasen zijn tijden van nadenken. Carnaval is in alle uitbundigheid oorspronkelijk een laatste uitbarsting voordat de vasten begint; het is de vraag of veel Carnavalsvierders zich dat bewust zijn…
Vasten dus. Gedurende een aantal weken kun je het in deze tijd wat rustiger aan doen, om je meer bewust te zijn van wat er in de wereld is, wat er aan onrecht wordt geleden, hoeveel we eigenlijk gebruiken, en of dat niet eens een tandje minder kan. In de praktijk blijkt dat eigenlijk gemakkelijk te kunnen: een tandje minder. Traditioneel wordt dat vasten genoemd.
In de Ramadan doen Moslims dat door overdag niet te eten en te drinken. Maar ook Christenen hebben van oudsher gevast. Soms met strakke regels, soms naar eigen inzicht. Geen snoep, drank of roken. Geen auto of TV, geen vlees. Geen koffie misschien. En voor de echte doorzetters: geen telefoon of IPad.
Tussen zonsondergang en zonsopgang eten en drinken Moslims, en dat mag gerust lekker zijn. Vastende Christenen doen dat niet op zondag, want dat is een feestdag van God en dat moet je vieren. En na de periode van vasten vieren we met het Suikerfeest en met Pasen volop de volle vreugde van de godsdienst. En dan kunnen we weer bij de supermarkt terecht.
Wouter Slob, predikant Ontmoetingskerk
