Op de eerste echte lentemiddag 2020 waren legio Dukenburgers op straat te vinden. Dit ondanks de RIVM-coronaadviezen: “Geen handen schudden, gebruik je ellenbogen, beperk sociale contacten.” Mediterrane toestanden van algeheel huisarrest waren er (nog) niet, dus lokte het heerlijke zonnetje de niet-verkouden, niet-grieperige, zelfs oudere mensen naar buiten. Samen zingen vanuit ramen of vanaf balkonnetjes zoals in Italië en zelfs Duitsland zal in Dukenburg ook niet gauw van de grond komen*). Dan maar er op uit … hoe ‘ongehoorzaam’ of ‘asociaal’ ook!
Aangevallen
Het kon dan ook gebeuren dat twee verre buurvrouwen van uiteenlopende leeftijd elkaar troffen op de Staddijk. Niet eens ín het stadspark, gewoon op de ‘dijk’ zelf. “Jeetje, wat is er met jou gebeurd,” vroeg de ene vrouw aan de andere veel jongere blom.
“Ben je gevallen of uitgegleden? Je trainingsbroek is zelfs gescheurd!” “Mens hou op”, was de reactie. “Ik wilde lekker hardlopen langs het Wout Wagtmanspad, word ik daar aangevallen door twee reuzenhonden, waarvan het ‘baasje’ mijlenver achter deze lobbesen aanliep. ‘O sorry’ was zijn lauwe reactie, terwijl ik als een vraagteken languit op de grond lag. Hij lijnde zijn ‘pony’s’ niet eens aan. Er komt nog stoom uit mijn oren, want even later was er een klein keffertje dat naar mijn benen hapte.” “Dat doetie anders nooit,” zei zijn vrouwtje heel zoet. Waah … mij zie je nooit meer joggen in het park, hoor. Ik ga wel ergens anders heen, waar ik niet steeds moet uitkijken voor loslopers.” De jonge vrouw moest even naar adem happen: “Weet je wat nog het ergste is? Er is een behoorlijk stuk park omheind en wel, voorzien van een bordje dat de honden daar, en dáár alleen, mogen loslopen. Ik kom niet op dat terrein, want ik zoek de ‘ongelukjes’ niet op. Nu vraag ik je, kunnen die baasjes en vrouwtjes ‘in het wild’ niet lezen? Als ik er iets van zeg, krijg ik meteen het lid op mijn neus. Waar bemoei je je mee, mens.”
Gealarmeerd door deze akelige ervaringen, aangevuld met een incident in de Geologenstrook met ook een niet-aangelijnde blaffer, nam de buurvrouw die ongeschonden haar middagwandeling voortzette, contact op met de Dukenburgerredactie. Daar komen vaker meldingen binnen over dierenincidenten in ons stadsdeel. Eén Dukenburgse werd zelfs omver gelopen door een golden retriever, een allesbehalve agressief honden‘merk’. Ze hield er een gebroken pols aan over. Een andere bewoner als oppas van de kleine buurhond werd door een herder zodanig in het nauw gedreven dat de man, dierenliefhebber van het zuiverste water, de herder schopte waar-ie hem raken kon. Met pijn in zijn hart! Een boos blazende kater werd door de postbezorger zelf ‘getemd’. Geloof maar dat katten niet altijd lief en aaibaar zijn.
Internetbericht
Een bescheiden onderzoekje door de redactie leverde meteen een verbluffende foute internettekst op. Onderstaand letterlijk het citaat inclusief taalfouten, let op dat ‘bijna overal loslopen’: ‘Honden los in Stadspark Staddijk
Stadspark Staddijk (77 hectare) is een prachtig park aan de rand van de wijk Dukenburg in het zuidwesten van Nijmegen. Het park is ruim opgezet en vormt de overgang van stad naar natuur. In Staddijk zijn de oorspronkelijke loop van de Maas en de ligging van de voormalige uiterwaarden nog te herkennen. Honden mogen hier bijna overal loslopen behalve als de kudde schapen de graslanden begrazen. Dit gebeurd drie keer per jaar (voorjaar, zomer en najaar) in de periode april-december. Parkeren kan (gratis) op een van de parkeerplaatsen langs het park (adres navigatie: Staddijk 33 of Staddijk 105, Nijmegen). In het park is geen echte horecagelegenheid, maar als je het vriendelijk vraagt, mag je vast wel gebruik maken van de toiletten of de kantine van een van de vele sportclubs aan de rand van het park. Stadspark Staddijk heeft verharde paden wat dit tot een rolstoelvriendelijk park maakt.’
Deze wervende tekst kan door iedereen, wereldwijd, gegoogeld worden. En degene die nabij Nijmegen woont, kan het plan opvatten eens losjes met zijn hondje of honden te gaan stappen in park Staddijk. De viervoeters zijn opgenomen in een reisgids vol treurtrips. Want de beschrijving van het rolstoelvriendelijke park met een natuurhistorisch tintje is verder wel te waarderen. Alsnog genieten in de Staddijk met je Argentijnse dog of Zweedse lappenhond kan ook, maar dan aangelijnd graag. De actieve Facebookgroep Vrienden-van-park-Staddijk hoef je niets uit te leggen. Die kennen de weide én de HUP in het park als geen ander. Dit zijn immers de twee plekken waar honden in park Staddijk ongeremd mogen rennen, spelen, plassen en poepen. De ‘vrienden’ signaleren ook wandelaars die zich keurig aan de hierbij geplaatste uitlaatregels houden.
De regels van de gemeente, uiteraard ook van toepassing in heel Dukenburg:
- De losloopgebieden hebben een geel paaltje als markering. Hier hoeft uw hond niet aan de lijn. U moet wel de poep opruimen. Er staan hondenpoepbakken.
- De uitlaatplaatsen hebben een blauw bordje. Uw hond mag hier loslopen. U hoeft de poep niet op te ruimen. De gemeente maakt de uitlaatplaatsen regelmatig schoon.
- Gaat u niet naar een uitlaatplaats? Dan moet u de poep zelf opruimen. Gooi het poepzakje bij voorkeur in een hondenpoepbak. Is die er niet dan mag u het in een afvalbak gooien.
- U bent verantwoordelijk voor het aanlijnen van uw hond en het opruimen van de poep. Toezichthouders controleren. De boete voor het niet aanlijnen van uw hond is € 95,-. Voor het niet opruimen van de hondenpoep kunt u een boete van € 140,- krijgen.
- Klachten over hondenoverlast, hondenpoep of een kapotte hondenpoepbak meldt u met de Meld & Herstel-app.
Bericht april 2020
