‘Dicht en dichterbij’
We zuchten diep en blijven maar weer binnen. Er gaan veel deuren dicht. En als u dit leest zijn die wellicht weer open. Zo gaat dat, in deze coronatijd. Het is open dicht met deuren, gebouwen en mensen. Misschien wel, zoals in het gedicht Gesprek met een steen van de Poolse dichteres Wislawa Szymborska (goed te vinden op internet). Iemand zoekt contact met de steen. Die is hermetisch gesloten.
Ik klop op de deur van een steen.
‘Ik ben het, doe open.
Ik wil bij jou naar binnen gaan, overal bij je rondkijken, met jou mijn longen vullen.’
‘Ga weg,’ zegt de steen.
Ik ben hermetisch gesloten.
Zelfs aan stukken geslagen zullen we hermetisch gesloten blijven.
Zelfs fijngewreven tot zand, zullen we niemand binnenlaten.
In de Ontmoetingskerk zoeken we naar gaatjes in het dicht, om dichterbij te komen. We houden ons aan de regels en proberen contacten open te houden. Erbij blijven. We gebruiken sinds kort de ramen van de kerk als etalage. Er valt heel wat te zien de komende tijd. En in de Ontmoetingstuin kunnen mensen een lichtje meenemen voor thuis, voor de donkere dagen. We voeren digitale gesprekken. We zijn open voor individuen van 10.00 tot 11.30 op dinsdag en donderdag. En er wordt heel wat afgebeld, naar alle soorten wijkbewoners. Niet alles is dus dicht. We zoeken naar gaatjes in het dicht.
En dan komt Kerstmis. Het wordt voor mensen die dat willen vieren, ook voor de Ontmoetingskerk, een ander feest dan anders. Als christenen vieren we dat God dichterbij komt met Kerst, als een kind onder ons komt wonen.
Zo kan alles wel dicht zijn, maar is er door Kerstmis toch een dichterbij. www.ontmoetingskerk.net
Pastor Trees Versteegen
