‘Klantenservices’
Een van de grootste plagen zijn klantenservices die hun uiterste best doen ons niet aan de telefoon te krijgen als we een probleem hebben. En dan toch het het lef hebben een bandje te laten draaien met: “Waarmee kan ik u van dienst zijn?”
Het leek zo mooi: de zon scheen terwijl er regen was voorspeld. Ik wilde maar één ding: smartphone pakken, naar buiten gaan en foto’s maken. Mijn smartphone had helaas andere plannen. Scherm op zwart. Niet naar buiten, maar thuisblijven en de klantenservice bellen. Toen begon de echte ellende. De klantenservice had een nieuw telefoonnummer. Dat ontdekte ik pas nadat ik tevergeefs een lijst met veel voorkomende problemen had afgewerkt. Uiteindelijk kreeg ik ‘contact.’ Dat wil zeggen met een bandje: “Door corona zijn de wachttijden langer dan u van ons gewend bent. Wij vragen uw begrip hiervoor. Uw wachttijd bedraagt veertig minuten.” Ik kon chatbox Jamie raadplegen, wanneer ik niet zó lang wilde wachten. Zuchtend dus naar Jamie. Helaas herkende die niet ‘mijn telefoonscherm blijft zwart.” En verbrak meteen de verbinding. Na nog een paar keer uitproberen, gaf ik het op. Ik kwam geen stap verder.
De volgende dag naar de markt, waar een reparatiekraam stond. Naar Mahmoud, een oudere rustige man. Op ‘mijn telefoonscherm blijft zwart’ reageerde hij kort met: “Oké. Kom over een uurtje maar terug.” Na een uur overhandigde hij mij inderdaad een springlevende smartphone. “Batterij zat een beetje los.” Aan een paar woorden had hij genoeg gehad om het probleem op te lossen. Betalen mocht ik niet. Ik kocht wat extra oplaadsnoertjes en ging blij naar huis. Mahmoud wílde niet van dienst zijn. Hij wás van dienst! Daar kunnen die klantenservices nog heel wat van leren. Dacht ik zo.
PS: mijn smartphone is nog steeds springlevend. Mijn oor tettert nog steeds na van dat NL-stormalert…
Toon Kerssemakers
