‘Nachtmerrie’
Een paar nachten geleden werd ik plotseling wakker. Stijf van schrik, zwetend en met een bonkend hart. Een virus? Corona? Moest ik naar de teststraat? Gelukkig niet. Gewoon een nachtmerrie. En die verliep zo: Ik zat lekker te soezen in het zonnetje. Op mijn favoriete plekje aan het water bij speeltuin Staddijk. Opeens vroeg iemand of ik een laatste consumptie wilde want ze gingen sluiten.
“Wat is dit? Niks sluiten. Niks laatste consumptie. Dit is openbare grond”, antwoordde ik boos. Er werd gereageerd met een blik van: die is de weg kwijt. “Mijnheer, wist u dat dan niet? Tien jaar geleden, in 2040, is deze hele plek omgebouwd tot Grand Café Michi. De speeltuin is twee jaar eerder gesloten omdat hier nauwelijks kinderen meer wonen. In Dukenburg wonen nu vooral starters zonder kinderen en ouderen die vanuit heel Nijmegen hiernaar toe zijn gekomen. Speciaal voor hen zijn hier veel appartementen gebouwd.” Ik keek rond en zag tussen de bomen door nieuwe hoge appartementencomplexen en een paar luxe eengezinswoningen. Dit was dus Dukenburg 2050.
“Maar waar zijn de oorspronkelijke bewoners gebleven?”, vroeg ik aan de baas van het grand café. “Ach mijnheer”, kreeg ik als antwoord, “op het vroegere skaeve-huseterrein en verderop langs de A73 is een nieuwe wijk neergezet. Daar leven nu Dukenburgers die te weinig geld hadden om hier te kunnen blijven wonen. Dukenburg heeft een grote oppepper gekregen. Allemaal dankzij het bestemmingsplan uit 2021 en het lef om – dwars tegen allerlei regels in – iets bijzonders neer te zetten.”
Ik dacht ‘het zal wel’ en liep mistroostig naar dat nieuwe Dukenburg. De zon stond al laag. Het was donker tussen de hoge appartementencomplexen en het tochtte er gemeen. Verderop, bij Winkelcentrum Meijhorst, zag ik wat hippe winkels en alternatieve eethuisjes. Maar géén scholen, grasveldjes of bankjes. Wel een peuterspeelzaal voor kleinkinderen. Dat wel. Was dít nu het resultaat van die oppepper met lef?
Het was en bleef doodstil.
Totdat ergens met een harde klap een deur werd dichtgeslagen.
Ik schrok wakker. Het was een nachtmerrie…
Toon Kerssemakers
