Ton Jansen is na zijn pensioen bij welzijnsorganisatie Tandem, iets heel anders gaan doen: de zorg voor het welzijn van de amfibieën in en rond Nijmegen en alles wat daar zo bij komt kijken. ‘Een liefde voor kikkers, padden en salamanders’.
Ton is vrijwilliger bij RAVON en coördinator van de werkgroep die een groot aantal poelen in Nijmegen en omstreken in de gaten houdt. Het voorjaar is de periode dat amfibieën uit hun winterslaap komen en het water weer opzoeken waar ze hun eitjes gaan leggen.
Hoe is de belangstelling ontstaan?
Ton is geboren in het Westland tussen de polders en de kassen. Hij zat al als zevenjarig ventje met een blikje, gaatjes in de bodem, touwtje aan het blikje en stok om te kunnen hengelen, aan de waterkant. De waterdiertjes fascineerden hem. Ondertussen leerde hij veel over de amfibieën. Maar op andere gebieden. Als hij een museum bezoekt, kijkt hij toch altijd even of er geen kunstwerken met kikkers of padden hangen. Ook verzamelt hij verhalen over de betekenis van kikkers en padden in vroegere culturen: bij de oude Grieken en Romeinen of Egyptenaren, of in de Middeleeuwen.
Hoe is de situatie in ons Dukenburg, met al het water in de afwateringsvijvers?
Voor amfibieën is die situatie niet ideaal.
In Dukenburg zwemmen in de afwateringsvijvers grote karpers: alleseters die kikkerdril, kikkervisjes en kleine kikkertjes tot de haute cuisine rekenen. Dan spreken we nog niet over waterschildpadden die al wel in Lindenholt gezien zijn. Rondspringende honden, vissen en waterschildpadden zijn voor de kikkerstand niet gunstig. Gelukkig leggen zij veel eiklompen en blijft er altijd wat over.
Mag je dan helemaal geen kikkerdril meer scheppen?
Voor de eigen vijver misschien? Verder alleen uit educatief oogpunt: doe dat zo beperkt mogelijk. Kinderen die de ontwikkeling willen volgen van eitje tot amfibie kunnen dat ook zien aan een klein plukje kikkerdril. Als de kikkervisjes pootjes krijgen moeten ze met meteen terug in het water van waar ze zijn weggehaald. In een aquarium of glazen pot zullen ze niet overleven.
De poelen in Dukenburg en Staddijk
Kikkers, padden en salamanders gedijen in stilstaand water waar de zon volop in schijnt. Een ideale poel is afgesloten van ander water. De afwateringsvijvers staan met elkaar in verbinding en daarom is er altijd wat stroming. Kikkers en padden kunnen daar nog wel mee leven, salamanders hebben meer eisen. Een flauwe oever, met waterplanten waar de salamanders hun eitjes in kunnen leggen en vooral rust. De poel in de Staddijk-Bloemendal en – binnen een paar jaar – de heringerichte poel in Malvert zijn goede plekken. De poel is pas uitgediept, schoongemaakt en er zijn bomen gekapt zodat er meer zon in de poel schijnt. De gemeente Nijmegen vindt dat poelen belangrijk zijn als onderdeel van het groen van de stad. Door toedoen van de werkgroep is er nu een onderhoudsplan om de poelen regelmatig op te schonen.
Ton hoopt dat niet alleen de gemeente maar ook bewoners de poelen mee willen onderhouden. Informatie daarover is te vinden op www.ravon.nl/werkgroepen Of een berichtje naar de Dukenburger: info@dedukenburger.nl Ook IVN Rijk van Nijmegen kan informatie geven over de amfibieën in de buurt: info@ivnnijmegen.nl Mogelijkheden te over om van ons mooie Dukenburg een amfibierijk stadsdeel te maken.
Bericht maart 2023
