‘Verzet, toen en nu’
Over een paar weken herdenken we weer de Tweede Wereldoorlog, de bezetting van Nederland, het verzet daartegen en de bevrijding. De discriminatie, uitschakeling en vernietiging van hele bevolkingsgroepen. Verhalen hoorde ik jaren geleden zelf van mijn moeder die tachtig jaar geleden met haar hele familie vanuit Noord Limburg moest evacueren naar Drenthe. Mijn vader kon ‘s avonds niet meer thuiskomen van zijn werk, het front bevond zich precies ten zuiden van Mook waar hij toen woonde. Een half jaar lang verbleef hij bij een gastvrije familie in de buurt van Utrecht. Zijn directe familie wist lange tijd niet waar hij was.
Ik ken de verhalen over mijn leraar klassieke talen op het Dominicuscollege in Nijmegen West. Joe Russel, zijn verzetsnaam was ‘Kobus’. Hij vermomde zich als vrouw om onder andere vervalste persoonsbewijzen te kunnen smokkelen in de regio Venray.
En zo zijn er toen veel dappere mensen geweest die op hun manier, soms met gevaar voor eigen leven, in actie kwamen om Joden en andere gediscrimineerde bevolkingsgroepen te helpen.
In Dukenburg stemde tijdens de laatste Tweede Kamerverkiezingen bijna drie op de tien kiezers op een partij die stelselmatig hele bevolkingsgroepen discrimineert. Als we de zetelpeilingen van Een Vandaag mogen geloven wil nu landelijk zelfs een van de drie kiezers op deze partij stemmen. Wat zouden Joe Russel en mijn ouders hiervan gevonden hebben?
Toine van Bergen
