Er is wel eens het geluid opgevangen van oud-bewoners die Dukenburg beleefden als het Siberië van Nijmegen. Er is ook ooit een boek geschreven over het echte Siberië met als onderwerp de losbandigheid en staatsterreur in het Wilde Oosten. Deze ingrediënten vormden de inspiratie voor dit stukje. Zeker als je ‘losbandigheid’ vertaalt als ‘losgeslagenheid’ en van ‘staatsterreur’ ‘straatgeweld’ maakt. Het Wilde Oosten kan rustig zo blijven heten, wij wonen hier immers in het bruisende Oriënt des lands. Hoe dan ook werden in Dukenburg op een vroege lenteochtend enkele mensen klaarwakker geschud door het Omroep Gelderland-nieuws dat studentdemonstranten naar aanleiding van de noodsituatie in Gaza door sterke armen uit bezette ruimten van de universiteit gesleept waren en weggevoerd naar een actie elders. Je zou als hulpverlener graag iets nuttigers doen voor je geld dan het wegsleuren van lappenpoppen die de demonstranten vormden.
Echte zandzakken voor de deur of zo, bij dreigende watergolven in de Waal. De opruimactie werd in het holst van de nacht uitgevoerd om de geëngageerde jongeren te droppen in Dukenburg, alias Siberië.
Eén luisteraar dacht eerder aan de prachtige Mookerheide bij opkomende zon. Een ander vond het besloten Goffertstadion een geschikte escaperoom om de opstandelingen verder te laten bivakkeren. Wie schetst echter hun verbazing toen de luisterende oren in een Dukenburgs appartementje hoorden dat de keuze gevallen was op de trein- annex bushalte met de naam Brabantse Poort. Nee maar, hebben we hier op slag een strafhalte in Dukenburg! Te triest voor woorden, maar de studenten konden met hun Ov-kaart de eerste de beste trein of bus nemen, terug naar de campus. Waar ze liefdevol werden opgevangen door hun bezorgde verzorgers. Mocht het die ochtend geregend hebben, dan konden ze wellicht schuilen op het perron van de treinhalte of in de stationslift.
Bericht juli 2024
