Oog voor elkaar
In een serie besteedt de Dukenburger aandacht aan activiteiten die bewoners met elkaar verbinden. Voor en tijdens 50 jaar Dukenburg is Oog voor elkaar ontstaan. Dat netwerk brengt door middel van concrete activiteiten bewoners bij elkaar en verbindt hen met allerlei initiatieven en instanties dicht bij huis in Dukenburg. In dit artikel aan het woord: vrijwilliger Rein van Helmond, coördinator vrijwilligers Jolanda van Dam en case-manager Greetje Doedens, alle drie verbonden aan de Vlechting in Zwanenveld. Een gesprek over iets betekenen voor mensen. Het geven van ondersteuning. Over mede-Dukenburgers die net zoals u en ik naar buiten willen bij goed weer, maar dat zonder hulp niet kunnen. Over Oog voor elkaar.
“Geweldig om mensen te zien genieten als ze buiten zijn”
Dat is wat vrijwilliger Rein van Helmond – zonder te hoeven nadenken – meteen antwoordt als we vragen waarom hij met bewoners van de Vlechting op stap (correctie: op de rolstoelfiets) gaat. En zo is het. Velen zullen herkennen dat je bij de eerste lentedag naar buiten wil. Frisse lucht inademen. Een praatje in de buurt maken. Het lijkt zo simpel. Voor diverse Dukenburgers is dat niet zo. Op bezoek dus bij de Vlechting waar ze sinds kort een rolstoelfiets ter beschikking hebben. Op een regendag weliswaar. Rein, Jolanda en Greetje elkaar aanvullend: “Het is een soort bakfiets, met een verlaagd plateau. De rolstoel wordt naar achteren erop geschoven, vervolgens vergrendeld met zekeringen. Ook wordt een soort autogordel om de rolstoel gedaan. Veiligheid gaat boven alles. De bewoner zit in de (niet elektrische) rolstoel, terwijl een vrijwilliger fietst. Met een oranje hesje.” Rein: “In het begin is het even oefenen. Na een paar keer gaat het als vanzelf. Afhankelijk van conditie en weer kun je twee à drie ritten op een dag maken. Bijvoorbeeld een leuke ronde fietsen langs het kanaal en via Weezenhof en Staddijk weer terug. Je bereidt routes voor: kijken waar hindernissen, oneffenheden of vervelende bochten zitten. Met de Meld- en Herstellijn hebben we prima contact als we belemmeringen tegenkomen.”
Kracht zetten?
Rein: “Mannen en vrouwen kunnen prima de rolstoelfiets hanteren. Dat blijkt uit ervaringen elders. Je moet alleen even de slag te pakken krijgen. Hard rijden hoeft niet. Wel ben je niet zomaar uit en thuis. Warm aankleden, naar huis brengen. Het kost tijd. Ook is het belangrijk bedacht te zijn op eventuele gezondheidsproblemen. De jongste bewoner van de Vlechting is 51. De oudste bijna 100. Je krijgt goede instructie door beroepskrachten. Vrijwilligers zijn verzekerd.
Voor de wijk
Jolanda en Greetje: “Het project heeft een grondige voorbereidingstijd gekend. Gezondheid en veiligheid gaan boven alles, ook goed materiaal en opbergruimte. Bij bewoners is veel belangstelling. Twee derde wil meedoen. Een mooie opsteker voor ons was dat de gemeente een rolstoelfiets in bruikleen heeft gegeven.” Dat is – zo blijkt bij een rondgang op internet – bijzonder. Dat komt omdat de Vlechting ook voor bewoners uit de omgeving, die niet zo mobiel zijn, deze activiteit wil ondernemen. Op woensdag 24 april 2019 konden mensen kennismaken met de rolstoelfiets en een proefrit maken.
Jolanda en Greetje: “We zouden zo graag een rijdende haringkar bij de hand willen hebben. Bewoners vinden dat geweldig.’ Bij de deur – blocnote was al opgeborgen – kwam dit als grote wens naar voren. Als er ideeën zijn vanuit de wijk … graag.” Rein: “Al fietsend zie je bewoners in de rolstoel zich ontspannen: wind door de haren, blos op de wangen. Het is geweldig om te zien hoe mensen kunnen genieten als ze buiten zijn. Daarom blijf ik dit zo graag doen.” Oog voor elkaar in Dukenburg. Meer weten: Jolanda van Dam, coördinator vrijwilligers j.vandam@zzgzorgroep.nl, telefoonnummer 06-2374 7870.
Bericht april 2019
