‘Wilde Meeuwen’
De lucht van verbrande steenkool en vis kon de aroma’s van oregano en gedroogde tomaten van de keuken van la mama niet van me afnemen.
Brutale meeuwen die boven de stoomboot vlogen en de bulderende oceaangolven konden de zachte wind met de geuren van tuinen van la superbe niet uit mijn gedachten wissen.
Het gezang van de merel kwam boven het geruis van de bomen al deinend drukte ik op de claviaturen van mijn accordeon om de melodie van mijn Italiaanse merel te laten klinken.
Omdat de boot mij naar de streken van het geluk voer maakte deze verdringing de weg naar de onbekende bestemming dragelijk.
Toen hervonden wij elkaar in de ritmes van de tango hier werden verleden en heden herenigd.
Hoe kan het nu dat mijn achterkleinkinderen zien dat stoomboten van toen hebben plaats gemaakt voor aan elkaar geknoopte planken.
Beladen met angst en onzekerheid om levende zielen naar mijn Europa te brengen dat nu het continent van de weelde en voorspoed is.
En dat Europa zonder verlangen naar eigen tango, kil de vluchtenden voor onheil dat ons rijkdommen bezorgt aan de kust terugduwt of in de zeeën laat verdwijnen.
Qader Shafiq
