‘Blue Monday’
De zeventiende januaridag van dit jaar bleek een Blue Monday te zijn. Volgens sommigen de zwaarste en deprimerendste maandag van het jaar. Vroeg in de ochtend moest ik op pad. Ik had een drukke dag voor de boeg, maar was vol energie. Zelden was de maan zo mooi als op die ochtend. Misschien kwam die blijdschap door de enge droom van die nacht. Ik droomde dat ik naast vele wijkgenoten op de ruïnes van het verbrande winkelcentrum stond naar de toespraak te luisteren van mijn kapper die beweerde wethouder te zijn.
Deze wethouder verwees naar de velden die voor Skaeve Huse bestemd waren: “Er is veel gas onder de grond die gewonnen moet worden…” Het geluk dat deze geweldige kapper geen wethouder was, zorgde voor de blijmoedige start van de dag. Onderweg naar mijn verplichtingen reflecteerde ik op afgelopen weken. Onze cv-ketel ging kapot. Na een paar koude nachten kwam een bevriende monteur ons aan een duurzamere ketel helpen. Dat we nog steeds afhankelijk waren van gas domineerde die hele dag mijn gedachten. Ik stond even in de schoenen van Groningers wier wonden zich heropenden door het nieuws over extra gaswinning. Het deed mij pijn mijn gedroomde, beschaafde alternatieve macht Europese Unie, zo zwak en afhankelijk te zien. De EU die pionier moet zijn in het op weg helpen van de wereld naar een verlichte toekomst van vrede, vrijheid en duurzaamheid, stond visieloos en verdeeld tegenover de willekeur van de leveranciers van fossiele energie. Afhankelijk van twee smaken: Russisch gas dat via Nord Stream binnenstroomt? Of met schepen gebracht Amerikaans schaliegas?
Hoe lang nog die afhankelijkheid?
Het uitblijven van duurzame alternatieven voor vuile brandstoffen zal voer zijn voor de wapenindustrie die goed is voor de grootschalige mensenrechtenschendingen, oorlogen en vluchtelingenstromen. We kijken toe hoe hebzucht en kortzichtigheid de mensheid polariseren en het opgebouwd vertrouwen in een gedeelde toekomst vernietigen.
Qader Shafiq
