‘Groen leeft’
Dat groen verbindt, heb ik weer ervaren. Het plantsoen voor ons huis is sinds een aantal jaren een beetje verwaarloosd. In de grote storm van vorig jaar zijn uiteindelijk ook de laatste struiken en bomen ten onder gegaan, waaronder de grote esdoorn in onze tuin. De boom die een paar meter van onze woning stond, is gelukkig net niet op ons huis gevallen, waar op dat moment mijn vrouw en huisgenoot teckel-Jazz aanwezig waren. Op het vernielen van het tuinhuis en het puntje van het dak van de buren aan de linkerzijde na, bleef de schade beperkt.
De paniek en de kosten-batenanalyse richtten zich op het welzijn alsook op de eigendommen van de mens. Wat het omvallen van bomen en struiken in het dierenrijk veroorzaakt, realiseerde ik me pas later, want er waren immers meer genestelde levens verwoest. De schreeuwende merels, vinken en eksters en de stilzwijgende houtduiven rouwden om de dood van een grote boom, hun thuis en toevluchtsoord.
Ik rouwde dagen om die ene kleine kerstboom, waarop de inmiddels ontheemde buurman roodborst telkens zong. Dat boompje was mijn trots en gaf mij het gevoel nuttig te zijn op aarde. Na de allereerste Oud en Nieuw die wij in ons allereerste eigen huis in Dukenburg hadden doorgebracht, was dat boompje door de voormalige buren op straat gegooid. Ik wilde de boom een nieuw leven geven en plantte hem in de wildernis, zoals het plantsoen voor ons huis weleens omschreven wordt. Nadat de gemeente ervoor zorgde dat de in stukjes gezaagde boom en al het snoeiafval weg waren, begon het plantsoen op een door de mens verlaten rampgebied met puinresten te lijken.
Toen kwam het moment dat onze oudere en wijze buurman Willem ons bij elkaar riep. Ik genoot van de buurtvergaderingen waarin de fantasieën de vrije loop kregen. De discussies over wel of geen bankje, nog meer tegels in onze voortuin en of het “we moeten er wel van kunnen eten”, heeft uiteindelijk geresulteerd in een mooi participatieproject. De schets van buurman Leon zorgde voor ambtelijk enthousiasme. Zij beloofden ons dan ook te komen helpen bij het verwezenlijken van onze gemeenschappelijke tuin.
De tijd verstreek… Een heel najaar, voorjaar en zomer hebben wij gewacht. In de stille maanden tijdens de Lock down kon ik het beeld van de besneeuwde kerstboom die er stond niet uit mijn hoofd zetten. Buurman Willem riep ons weer bijeen. De vergadering, waar ik helaas niet bij aanwezig was, heeft het participatiecontract bestudeerd. Er is uiteindelijk een verlanglijst samengesteld. Inmiddels is het puin weggebracht en is de grond geëgaliseerd. Het bezoek van vele vogels voorspelt het nieuwe leven in ons buurtje. Een kleine voor- en achtertuin van mensen met diverse achtergronden, die straks omringd worden door een kweepeerboom, een vijgenboom, bessenstruiken en vele mooie bloemen. Zo zie je maar hoe groen voor verbinding en harmonie kan zorgen.
Fijne feestdagen!
Qader Shafiq
