‘Deltaplan voor Havana aan het Maas-Waalkanaal’
Laatst keek ik naar een aflevering van de VPRO-reisserie Cuba na Castro. De vrolijkheid van Havanezen en dynamiek in Havana haalden mijn gedachten terug naar huis. Ik kan het er niet bij laten om iedereen eraan te herinneren hoe zeventien jaar geleden een links college in Nijmegen de macht overnam. In het coalitieakkoord van toen stonden kreten als ‘ongedeelde stad’, ‘solidaire stad’, ‘bruisende stad’… Nijmegen zou het Havana aan de Waal worden.
De euforie van de linkse overwinning deden ons al gauw vergeten dat de ambities van het coalitieakkoord niet rijmden met de werkelijkheid. Er werd bijvoorbeeld een deltaplan voor de integratie gelanceerd, met daarin aandacht voor spreiding in de wijken, ontmoeting & participatie en sociaal-economische integratie. Maar vanuit het woonbeleid werd het Entreesysteem ingevoerd, waardoor de witte vlucht uit vele wijken begon.
De snel veranderde demografie van ons stadsdeel Dukenburg bezorgde het goedebedoelingenplan handelingsverlegenheid. Er was geen sprake van coherentie tussen de relevante beleidsdomeinen. Het op emoties gebaseerde multicultureel beleid kwam niet verder dan gezellige feestjes met hapjes en drankjes. De vele ondernemende nieuwkomers kregen in plaats van stimulans en per-spectief op sociaal-economische participatie een leger hulpverleners.
Recent las ik het rapport van kennis- en netwerkorganisatie Platform31 die in opdracht van de gemeente de trends en ontwikkelingen rondom de speerpunten van het huidige coalitieakkoord in Nijmegen heeft bestudeerd. Aangezien de aandacht van de krantenjournalistiek niet dieper gaat dan de verkiezingsuitslag in onze wijken, wil ik het hier hebben over de voedingsbodem voor de polariserende politiek van extremen zoals Forum voor Democratie en Denk.
Volgens Platform31 nam Nijmegen als tiendestad van Nederland vorig jaar de 29e plaats in op de sociaal-economische index uit de Atlas voor gemeenten: “In Nijmegen is in toenemende mate sprake van fragmentatie en segmentatie en allerlei sociale scheidslijnen. Deze sociale scheidslijnen worden onder andere zichtbaar in de verdeling over de Nijmeegse wijken van het aantal uitkeringsgerechtigden, het opleidingsniveau van havo- en vwo-leerlingen, de spreiding van de Nijmeegse huishoudens met meerdere klantrelaties op het gebied van werk, inkomen, zorg en jeugd, en de leefbaarheidsverschillen tussen de wijken en buurten.”
De sociale scheidslijnen zijn een probleem, en dienen als samenhangende opgave aangepakt te worden, als er sprake is van stapeling, ruimtelijke concentratie, gezondheidsproblemen en dergelijke van de cannots, sociale uitsluiting, lagere levensverwachting, financiële consequenties en als er te veel sprake is van een vangnet en geen trampoline.’ Het is tijd voor een realistisch en door ons gedragen Deltaplan voor Havana aan het Maas- Waalkanaal. Daarvoor moet eerst een Dukenburger de politiek in. Eentje die Dukenburg begrijpt, ervoor staat en niet snel verhuist.
Qader Shafiq
