‘Rob vertelt…’
Een vrijdagmiddag in maart en weer een volle zaal in het wijkcentrum. De mensen van StAAD blijven verbazen met interessante gasten op hun StAAD-specials. Ditmaal oud Gelderlander-journalist Rob Jaspers die tweemaal drie kwartier de zaal muisstil aan het luisteren kreeg. Het ging over Nijmegen in het verleden, heden en de toekomst.
Rob bracht de onderwerpen neutraal, op zijn typische wijze. Een wijze die je, en dat geeft hij zelf ook aan, aan het denken zet. Zo kom je bewust of onbewust op de zorgen en problemen waarmee we nu te dealen hebben.
Dat we in Europa in oorlog zijn is een van die zorgen. Rob stond stil bij de tijdcapsule die onlangs gesloten was in het ‘brandgrens project’. Hij heeft alles gelezen wat voor dit project is ingeleverd. Daarin gaven vooral jongeren aan bang te zijn voor oorlog, te geloven dat ze binnenkort zelf betrokken worden in een oorlog. Denk je door dan is de koppeling naar groeperingen die openlijk heulen met de dictator die verantwoordelijk is voor die oorlog vervolgens maar een kleine stap…
Rob begon de middag met de vragen wie is de echte Nijmegenaar is en hoeveel echte Nijmegenaren er eigenlijk zijn. Na het afstrepen van diegenen die niet in Nijmegen geboren zijn, van wie de ouders niet hier geboren zijn en vervolgens de grootouders, aangetrouwden enzovoorts weg te strepen bleven er 2.000 over. Heel weinig dus. Dit is, met een beetje marge, makkelijk naar heel Nederland over te zetten door de punt twee plekken te verschuiven. Blijven er 200.000 over. Zelfs als we dit hoog afronden verdwijnen daarmee alle argumenten van populistische partijen en groepen. Mijn oma, zag ik op foto’s, droeg ook een hoofddoek…
Zo zette Rob de opmerkzame bezoekers aan het denken nog voor hij aan de eigenlijke onderwerpen toe kwam. Deze zijn overigens ook nog wel eens een column waard. De columns van Rob in de Gelderlander zijn vaak ook via sociale media te volgen en een aanrader. Doen dus.
Peter Saras