‘Vertrouwen’
Het loopt niet meer zo vlotjes in veel gevallen in onze maatschappij. In de mooie tv-serie ‘Nederland in beeld’ zag ik hoe mensen in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw hun boodschappen lieten ‘opschrijven’; er werd betaald wanneer het loon uitgekeerd was.
Bij kledingwinkels was dat nog ruimer, hier werd betaald als de kinderbijslag binnen was. Wat een verschil met de huidige maatschappij. Neem als voorbeeld de groot-onderhoud projecten bij woningcomplexen. Naast heel veel zaken die een goede verhuurder normaal en op tijd aan het vastgoed zou moeten doen, komen er steeds meer zaken/extra’s in aanmerking voor het halen van ‘een grens’. In de ogen van die verhuurder wel te verstaan. Vervolgens moet dan 70 procent van de huurders als grens met het gebodene instemmen. Getekend en wel op een soort contract.
Werkgevers hebben er ook zo’n handje van. Bij het aangaan van een nieuwe baan die vaak mooier voorgesteld wordt dan de functie is, telt niet meer de mens. Het is een stuk papier waar je juridisch op aangevallen kunt worden. Het gaat daarna vaak nog verder, tekenen voor je gereedschap, voor de werktijden en zelfs voor het verdraaien en verzwijgen van zaken.
Ja, ik heb als kaderlid van de vakbond wat meegemaakt. En de grootste les uit alles was steeds dat de partij die de handtekening wenste zijn zaakjes niet goed voor elkaar had. De verhoudingen liggen dan meestal al langer scheef. Bij gemeentelijke organisaties is het ‘door elkaar husselen van personeel’ al helemaal ingeburgerd. Achttien jaar vrijwilligerswerk leerde dat het gebrek aan vertrouwen in de ambtenaar op de werkvloer, zowel van de hogere macht als vanuit de burgerij, mede hierdoor soms schokkend is.
Vanuit de zetel in een directiekantoor mensen opdracht geven die handtekeningen binnen te halen zal altijd problemen geven. De handtekeninghaler is of een pion van de baas of zit er contractueel zelf ook aan vast. Op korte termijn het doel halen, op lange termijn komt het nooit meer goed…
Mensen het gevoel geven op gelijke hoogte te staan en op die wijze een verbetering tot stand brengen, zou al een hele vooruitgang zijn.
Maar onderstaande blijft voor mij goud waard:
“Vroeger deed je dingen met een handdruk.
Tegenwoordig moet dat met een contract.
Dat is alleen maar gebrek aan vertrouwen.”
Geschreven door: Jan Terlouw.
Peter Saras
