Oog voor elkaar
In een serie besteedt de Dukenburger aandacht aan activiteiten die bewoners met elkaar verbinden. Bij het vieren van 50 jaar Dukenburg is Oog voor elkaar ontstaan. Dat netwerk brengt door middel van concrete activiteiten bewoners bij elkaar en verbindt hen met allerlei initiatieven en instanties dicht bij huis in Dukenburg. In 2017 heeft de Werkgroep Vluchtelingen gesproken met in Dukenburg wonende vluchtelingen, nieuwkomers. We bezoeken deze families en kijken hoe het hun nu vergaat.
Van links naar rechts: Mahmoud, Sidra, vader Moutaz en Zahra
Altijd vol goede ideeën. Het interview vindt plaats met vader Moutaz en dochter Zahra. Het is op een vroege donderdagochtend. Moeder Kholoud is -helaas- naar de dokter en zoon Mahmoud is naar school. De kleine Sidra van tien maanden wordt in de kinderstoel beziggehouden met een peuterprogramma op de tv. Op gezette tijden laat ze duidelijk van zich horen en moet de aandacht even naar haar. Moutaz noemt haar het kostbaarste cadeautje van het afgelopen jaar en glimlacht er breed bij. In tegenstelling tot het interview van drie jaar terug is Moutaz nu volop zelf aan het woord. Op zich is dat helemaal niets nieuws, maar nu is het in het Nederlands. Al gaat het nog met wat horten en stoten. Een enkele keer valt hij nog terug op zijn dochter als hij specifieke woorden zoekt. Maar vaak wacht hij het antwoord niet eens af en gaat gewoon verder.
Zahra is er ook niet de hele tijd bij, want eigenlijk heeft ze een digitaal college van school. Via haar telefoon volgt ze dat, terwijl er tegelijkertijd ook allerlei andere dingen gedaan worden. Zahra studeert in Den Bosch voor tandartsassistente en treedt daarmee in de voetsporen van haar moeder, die dat in Syrië ook al was. Na deze opleiding wil ze graag nog verder. Enkele certificaten halen en dan door naar de universiteit: tandarts worden. Mahmoud doet het goed op het SSGN* en kan met de huidige rapportcijfers volgend jaar doorstromen naar de Havo. Zahra merkt nog op dat leerkrachten in Nederland de neiging hebben om kinderen van nieuwkomers (te) laag in te schatten wat betreft de mogelijkheid om school of opleiding te doen. Natuurlijk is het de eerste maanden wat moeilijk wanneer je doorstroomt naar een niveau hoger, maar dat is meestal na een paar maand helemaal bijgetrokken. Met de zwangerschap verleden jaar heeft Kholoud minder kunnen doen aan vrijwilligerswerk. Laat staan werken aan het opfrissen van haar oude vak van tandartsassistente. En ook de kleine vraagt nu de nodige aandacht.
Moutaz blijft nog steeds borrelen van ideeën en mogelijkheden. Een eerste stichting voor Syriërs is vervangen door een tweede: stichting Al-Mahaba, oftewel ‘Liefde’. Ook te vinden op facebook. Wat dat betreft is de titel van het interview van drie jaar geleden nog steeds van kracht: (het bieden van een) ‘ontmoetingsplek voor nieuwkomers en Nederlanders’. Moutaz is voorzitter van de stichting en momenteel te vinden en actief op de zaterdagochtend in de locatie van de Lindenberg in de Aldenhof. Hij is er voor een praatje, advies en oplossen van problemen. Maar eigenlijk zou hij voor de stichting een vaste stek willen hebben. Eén waar ook activiteiten aangeboden kunnen worden rond ontmoeten, spel en advies. In dat kader is hij al wel bekend bij gemeente, Bindkracht 10 en andere instanties. Hij weet dat er genoeg gebouwen of delen van gebouwen leeg staan: hij zou daar best via een constructie van huurkoop door de stichting werk van willen maken. Maar voorlopig blijft het nog bij het goede idee en is er geen antwoord van de instanties.
Droom
Ook de droom van handel drijven speelt nog steeds. Hoewel het momenteel met corona zo goed als onmogelijk is, blijft hij daar zijn zinnen op zetten: de ‘oude’ ervaring uit Syrië toen hij nog allerlei ook internationale contacten had, blijven benutten. Maar niet alleen het virus zit hem bij die droom dwars: het is een ingewikkeld gegoochel met Nederlandse spreekvaardigheid -een onderdeel van inburgeren dat hij nog net niet gehaald heeft-, diploma’s, uitkering en hoe aan een startkapitaal te komen. En dan is er ook nog de inschrijving in de Kamer van Koophandel en later wellicht de regels van de belastingdienst. Vooralsnog een ingewikkelde kluwen waar hij vroeger in Syrië geen last van had bij het zaken doen. Optimistisch als hij is, zegt Moutaz daarmee aan de slag te blijven gaan wanneer corona weer wat luwt. Het zou mooi zijn als er een instantie of adviesbureautje zou zijn dat wat hulp kan bieden in het ontwarren van de kluwen.
Een feestelijke bijeenkomst
Een ander ding dat aan de orde komt, wanneer corona is afgenomen, is een feestelijke bijeenkomst bij de gemeente, samen met andere nieuwkomersgezinnen, om het Nederlanderschap te ontvangen. Onze Koning heeft de aanvraag van het gezin Zind al Hadid goedgekeurd.
Bericht oktober 2020
Met dank aan: Harm Jan van der Veen en Fred uit het Broek.
*Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen