‘Af en toe stilstaan’
Een moeder loopt met haar jonge dochter naar de winkel. Althans, dat probeert ze. Bij elk klein dingetje wat het meisje op de stoep ziet liggen staat ze stil. Wat zou het zijn? Een takje? Een poepje? Een dier? Wat kan je er mee? Is het gevaarlijk of vies? Kunnen we het meenemen? Alles is interessant en ze is vol aandacht. Zo komen ze natuurlijk nooit bij de winkel en er moet nog zoveel. Het roept vooral ergernis op bij de moeder. Ze heeft hier helemaal geen tijd voor.
Ik realiseer me hoe veel ik gehaast ergens naar op weg ben. Wat is er eigenlijk allemaal om mij heen te zien wat ik helemaal niet opmerk. Laatst nam ik even de tijd om in het bos te kijken naar de knoppen die uitkwamen. Bij elke boom en struik weer anders en in allemaal mooie kleuren. Prachtig.
Met opschieten kun je veel meer gedaan krijgen op een dag, maar ik vraag me wel eens af wat we daar uiteindelijk aan hebben. Wat levert als dat gehaast ons eigenlijk op? Wat is nu echt belangrijk in het leven? Soms kom je daar pas achter als je stilgezet wordt. Je bent om wat voor reden dan ook even ‘uit de running’, je rent even niet meer mee met de rest. Dat kan moeilijk zijn, want je ligt er een beetje uit. Maar wellicht geeft het ook een kans. Je kunt nadenken over wat er echt belangrijk is, zoals je relaties met de mensen om je heen. Ik gun iedereen om af en toe even een adempauze te nemen; stil te staan. Dat jonge meisje zou je inspiratiebron kunnen zijn: met aandacht kijken naar wie en wat er om je heen is en wat het voor je betekent, zonder haast.
Marije Klijnsma
Kerkelijk werker Protestantse Gemeente Nijmegen
