Stadsdeelmagazine de Dukenburger startte in 2008. De eerste jaargang bestond uit twee uitgaven in oktober en december; vanaf jaargang twee zat er orde en regelmaat in de verschijndata.
Elke Dukenburgbewoner kan zich nu ieder jaar verheugen op negen edities van dit blad, dat door menigeen wordt beschouwd als een schepje cement in de zeer uiteenlopende samenleving. In maart 2009 verscheen de Dukenburger nummer 2 met op de pagina’s 16 en 17 aandacht voor Kunst op straat in Dukenburg. Wie dit wil teruglezen, kan terecht op de website www.dedukenburger.nl In vogelvlucht helpen wij trouwe lezers herinneren aan beelden in de wijken genaamd Omtrent de Koekoek, Kloek met kuikens, de Uil, het Midden en zijn Verplaatsingen de sculptuur langs de A73. Zo zijn er nog enkele kunstuitingen die al jaren de openbare ruimte van Dukenburg opfleuren. In 2009 kwamen ook speelobjecten voorbij, naast verborgen en verdwenen kunst. Maar de tijd staat niet stil en intussen, vijftien jaar later, zijn hier en daar veranderingen opgetreden of nieuwe kunstwerken geplaatst. Op gevaar af iets te vergeten noemen we hier enkele voorbeelden, waarvan meer informatie kan worden gelezen op www.kos.nijmegen.nl/overzichtkunstwerken
De Observatietoren
Van laatstgenoemd webadres haalt de redactie de omschrijving aan over de rode ‘fiets’, die aan Tolhuiszijde op het gras nabij het verkeersknooppunt waar men het Triavium en het station Dukenburg vindt. ‘Kunstenaar Ronald Tolman ontwierp de Observatietoren oorspronkelijk voor het (voormalige) Gelderlanderterrein aan de Voorstadslaan in Nijmegen. Hij heeft zijn inspiratie voor dit beeld ook uit deze plek gehaald. Hij heeft de hijskraan in de haven willen verbeelden en tegelijkertijd een soort boomhut willen weergeven. Vanaf de wielen steken metalen pijpen de hoogte in, waardoor zoiets als een plateau ontstaat. De Observatietoren heeft van 1992 tot 2011 bij de Gelderlander gestaan.’
Afvoerputje, nou en
Enkele jaren na de komst van de rode Observatietoren. Die inderdaad wel wat weg heeft van een fiets, maar ook van een uitkijkplatform, werden de ‘viaducten’ tussen Zwanenveld en Lankforst, alsmede die tussen Malvert en Weezenhof voorzien van muurschilderingen die de geschiedenis van Dukenburg vertellen. Het grote lichtblauwe buizenwerk van Narcisse Tordoir is één van de laatst herplaatste kunstobjecten, van het Valkhof afgewaaid. Sommige wijkbewoners schamperen dat Dukenburg het afvoerputje dreigt te worden van werken die elders in de stad worden ‘afgedankt’. Een ander wimpelt dit weg met ‘boeien’ en geniet van het moois dat hier en daar in ons stadsdeel herrezen is. Een originele zwaan op sokkel in de Geologenstrook verhuisde inmiddels gewoon (naar) ‘binnenshuis’. Hetzelfde gebeurde dankzij de assistentie van de Kunstwacht met meerdere werken van de in Zwanenveld residerende kunstenaar wijlen Ted Felen. Het muurmozaïek in de oude Schakel in Meijhorst werd respectvol verplaatst in het gebouw zelf, het glas-in-lood-raam uit de Orangerie vormt een mooie ruimteverdeler in de Ontmoetingskerk.
Meer eigen werk
Montse Hernández i Sala
Door de jaren heen zijn eveneens opmerkelijk kunstige bijdragen geleverd door diverse creatieve wijkbewoners. Te denken valt aan het metroplan, uitbeelding van de bloemkoolstructuur van Weezenhof, met een plekje bij de eindhalte van de bus, door Montse Hernández i Sala. Ook René Leisink droeg stenen bij met de uitbeelding van de skyline van ons stadsdeel. De opbrengst van zijn werk ging naar scouting Karel de Stoute. Verder zijn er de regelmatige schilderijenexposities in het wijkcentrum uit uiteenlopende handen, meestal van amateurschilders. Drijvende kracht achter deze tentoonstellingen is Angela van der Mast.
Eindejaarskunst
In de laatste maand van het jaar is het in Tolhuis traditie geworden om op goed zichtbare plekken kerstbomen te plaatsen, die door schoolkinderen met eigen werkjes worden versierd. Dit zou heel leuk kunnen worden overgenomen in de overige wijken. Niet als na-aperij, maar meer als verbondenheid. Op het Steve Bikoplein geeft de kerstboom de omgeving wel een bescheiden feestsfeer.
Bericht januari 2025
