‘Moed houden’
Tijdens een fietsvakantie zei een vriendin bemoedigend tijdens een klim: na elke heuvel komt een dal! Even later vlogen we fluitend in volle vaart naar beneden. Het korte moment van even niet hoeven trappen was genoeg om daarna weer vol goede moed aan de volgende klim te beginnen. Deze zomer was zo’n afdaling: onze samenleving stortte zich fluitend in het (bijna) gewone goede leven. Nu zijn we bezig aan de volgende steile klim. Zonder dal in zich slaan de moeheid en moedeloosheid toe. Als het lastig wordt, zingen wandelaars onderweg: en van je hela hola, houd er de moed maar in… Hoe houden wij de moed erin?
Tot nu toe hielden twee motto’s ons in de Ontmoetingskerk op de been: ‘zoeken naar wat wel kan’ én ‘zo nabij mogelijk’. Er kan vaak meer dan je vooraf dacht. Al moet een menig mooi uitgedacht plan toch weer veranderd worden of blijkt het helemaal niet te werken. Zo nabij mogelijk is minstens 1,5 meter en een glimlach achter een mondkapje. Om de moed erin te houden hebben we vooral ook Geestkracht en bemoedigingsmomenten nodig. Geestkracht vergroot je veerkracht want het geeft je creativiteit, hulp en troost. Een bemoedingsmoment is zo’n ogenblik waarin we elkaar moed inspreken. Oprecht vragen ‘Hoe gaat het met je?’ én de tijd nemen om het antwoord te beluisteren. Even bellen, een appje, het delen van wijze of juist grappige teksten. Dat helpt om te blijven geloven dat na iedere heuvel weer een dal komt. Laten we elkaar – nu zingen niet kan- op alle mogelijke manieren toezeggen: en van je hela hola, houd er de moed maar in!
Pastor Joska van der Meer
