‘Statenverkiezingen 2019: een teken aan de wand’
Wie de resultaten van de Statenverkiezingen 2019 beziet zal wellicht zijn wenkbrauwen optrekken. Zeker zal dit moeten wanneer men stadsbestuurder of stadspoliticus is. Uit deze verkiezingen blijkt dat in sommige stadsdelen grote onvrede bestaat. De opkomst was in enkele stembureaus in ons stadsdeel erg laag. Dat wijst op een groot publiek wantrouwen. Bovendien kregen partijen die een uitdrukking zijn van deze onvrede – Forum voor Democartie en PVV – 26 procent van de Dukenburgse kiezers achter zich. In stembureau Leuvenshof bleek maar liefst 42 procent van de stemmers voor deze partijen te hebben gekozen. Zulke cijfers zijn een signaal dat er echt iets in Dukenburg aan de hand is. De problemen worden groter omdat – zo menen velen – Dukenburg het afvoerputje van de stad dreigt te worden. Dat ligt niet aan de bewoners. Opvallend is immers dat in Dukenburg veel bewoners zijn die zich vrijwillig voor ons stadsdeel inzetten. Maar zonder extra inzet van de gemeente dreigt dit stadsdeel zowel sociaal, functioneel als architectonisch te verloederen. Symptomatisch is de toestand in Weezenhof, waar men al twee jaar tegen een lelijk plein aankijkt.
Dukenburg heeft grote problemen. Er zijn mensen die nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden. Wie vrijdagmorgen naar de kerk gaat, ziet veel bezoekers: niet voor een kerkgang, maar voor de voedselbank om op die manier toch nog aan een voedselpakket te komen. Hun gezichten zijn vaak somber en dan is onvrede niet ver weg. Dukenburg vergrijst. Er is gebrek aan passende woningen voor ouderen. Symptomatisch is dat men op de HAN-locatie geen levensbestendige woningen bouwt. Winkels zijn voor senioren soms moeilijk bereikbaar. De bestaande seniorenvoorzieningen zijn verdwenen. Eenzaamheid is een alom gehoorde klacht. Sommige politieke plannen hebben de onrust in het stadsdeel nog verderaangewakkerd.
Een aangrijpingspunt om deze onvrede te bestrijden, is de samenhang tussen de bewoners te vergroten, zodat mensen zich niet meer zo eenzaam voelen of de levensuitdaging samen aankunnen. Een tweede punt is dat men de bestaande meer collectieve netwerken – ik noem de wijkplatforms met nadruk – ondersteunt door gelden verdere ondersteunende maatregelen. Nu lijkt het erop dat de gemeente de zaak verder wil afbreken, zodat de weinige communicatie die in het stadsdeel bestaat nog verder wordt afgebroken.
De resultaten van de verkiezingen zijn een teken aan de wand. We zijn gewaarschuwd. Het is tijd ook voor bestuurlijke en politieke actie nu de klok vijf voor twaalf staat.
Janwillem Koten
