Het Luisterbankje vierde onlangs haar vijfjarig bestaan. Het begon in de Coronatijd, alles moest dicht maar de kerk mocht openblijven. Dus werden er twee stoelen op 1,5 meter afstand van elkaar gezet, zodat ieder die het alleen zijn niet meer uithield, zijn of haar verhaal kon doen.
En zo is het nog steeds. Er zit iedere dinsdag en donderdagmorgen een vrijwilliger om te luisteren naar jouw verhaal. Niet meer op stoelen ver van elkaar maar op het gezellige luisterbankje met een kaarsje en koffie (of thee). Het kan overal overgaan, het is maar net wat op dat moment hoog zit aan verdriet, verlies of juist goed nieuws dat het verdient om blij aan iemand te kunnen vertellen.
De vrijwilligers gaan er zeker mee door. Zeker als dan een bezoeker oprecht zegt: Het luisterbankje is goud waard. Nu gaat het weer wat beter maar toen het slecht met me ging had ik het zonder niet gered!
Bericht maart 2025
