‘Verkiezingsfraude’
Het is niet wereldschokkend en mogelijk heb ik wat gemist, maar het volgende bezorgde me toch wat onrust. Zeggen de namen Vergunst, Wijnia, Visser, Molenaar, Velthuis en/of Esselbrugge u iets? Het waren de zes wethouders in het (oude) college. Op de namenlijst van de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart jongstleden stonden zij allen op een onverkiesbare plek, variërend van plaats 30 tot en met 50 op de lijst van hun partij.
Het zou kunnen zijn dat zij het zo slecht hebben gedaan dat hun politieke partij ze liever niet als lijsttrekker wil zien. Als deze niet gekozenen niet in de raad komen hoeven zij zich tegenover de kiezer dus nooit te verantwoorden. Hoe krom kan het zijn bij het kiezen van het bestuur van uw stad. Via de achterdeur – zonder gekozen te zijn door de inwoners – vormen zij straks mogelijk wel het nieuwe college voor vier jaar. Als er wel eens één bijzonder talent zou zijn voor het college, zonder steun van de partij, is dat in theorie denkbaar, maar toch niet het hele college!
Hoe verbazingwekkend is de afkeer van politiek door de burgers en de slechte opkomst bij de verkiezingen uitgerekend in een periode dat een democratie in Oost-Europa door een oorlog wordt vermorzeld. Dan tot slot de verzuchting. Wat gaan we doen aan twinitig splinterpartijen in de Tweede Kamer en veertien kandidaat partijen voor de gemeenteraad? Wie helpt ons aan een kiesdrempel voor al die inefficiënte en tijdrovende ellende. Democratie moet ook haar grenzen kennen. Ook toch nog even. Als gevolg van een tijdelijke handicap heb ik enige weken achter een rollator gelopen, ook over de trottoirs in Dukenburg. Je armen blijven schokken en rammelen. Veel complimenten voor de huidige aanpak van de voet-/tegelpaden, maar het kan nog beter, vlakker en sneller.
Guus Kroon
