Ans bij de zeecontainer van het ‘spiegeltjes project’.
Het millennium lijkt een eeuw geleden. Feitelijk is dat einde dit jaar slechts twee decennia terug in de tijd. Goed beschouwd toch een mensenleven. Deze tijdspanne bracht Ans Nieuwenhuis werkzaam door op De Meiboom. De Meijhorst-basisschool die in 2020 vijftig jaar bestaat. De benaming van Ans’ functie veranderde gaandeweg van openwijkschoolcoördinator in bredeschoolcoördinator. De inhoud van haar werk bleef hetzelfde: zorgen voor een rijke leer-/leefomgeving van de schoolkinderen, in samenwerking met verschillende organisaties. Ook de activiteiten voor en na school horen daarbij.
Een ander belangrijk aspect van haar baan was het continue betrekken van ouders en de wijk bij de school. Aan de buitenkant is dat terug te vinden in het ruime, rookvrije schoolplein rondom. Groene bomen, struiken en bloeiende bloemen die voor biodiversiteit zorgen, vormen tegelijk plekjes waar de kinderen rustig kunnen pauzeren. Als-ie schijnt dan baadt aan de achterzijde van de school het speelplein in de zon. Een zandbak, een kleine trampoline met ‘valkurk’ rondom, klimobjecten, glijbaan, speelzuilen om het kinderbrein te activeren, basketbal- en tafeltennisfaciliteiten en voetbaldoeltjes bieden volop variatie. Het buitenspeelgoed voor kleuters wordt opgeborgen in een zeecontainer die beschilderd werd door leerlingen, (groot-) ouders, een kunstenaar met enkele cursisten en wijkbewoners. Bij dit project was Ans uiteraard volop betrokken.
De maskers op de container zien er na jaren nog altijd kleurrijk uit. Over ouders gesproken, er is jarenlang een overbuurman geweest als contactpersoon voor de school: Peter Saras. Ans is deze overbuur, toevallig een Dukenburger-redacteur, heel erg dankbaar voor zijn hulp. De Meiboom wil graag het kloppend hart zijn voor de wijk. Daarom is het Ouder-Kind-Centrum in de school gevestigd en worden er in de avonduren AED-cursussen georganiseerd. De ‘Meiboom’- medewerker Marina noemt de inbreng van Ans teveel om op te noemen. En, o ja, er vonden in de aula kerstoptredens plaats van scoutinggroep Karel de Stoute en een jaar of wat kleding- en speelgoedbeurzen, georganiseerd voor en door wijkbewoners.
Frisse energie.
De opvolgster van Ans is Marleen Bardoel die met frisse energie aan de slag mag gaan met de ‘erfenis’ van Ans. Marleen kan de positieve voetsporen van Ans volgen. Waarbij zij zal merken dat het scheppen van een verbindende factor met ouders een kwestie is van de lange adem. Terwijl opvoeders absoluut kunnen bijdragen aan de gezonde school die de Meiboom is. De school heeft certificaten gekregen voor sport/bewegen/welbevinden en subsidie voor gezonde relaties/seksualiteit/diversiteit. Ans roemt de passie van de leerkrachten en andere medewerkenden om voor de kinderen door het vuur te gaan. In haar afscheidswoord haalde Ans het gezegde aan “wie voor een dubbeltje geboren is, bereikt nooit een kwartje, om deze wijsheid onmiddellijk te ontzenuwen. Als beroepskrachten de leerlingen kunnen stimuleren, hun talenten opmerken en daarin investeren, maakt dit wel degelijk het verschil. Deze kwaliteiten zitten in de genen van de Meiboom. Voor de Dalton schoolgaande kids van groep 1 tot en met 8 is er bovendien de doorgaande opvoedlijn om hun zelfstandigheid op te bouwen. Terwijl er ook veel wordt samengewerkt. De beroepskrachten gaan intussen van sturen over op coachen.
Op slot.
Dat de schooldeuren plotsklaps dichtvielen vanwege de coronapandemie, hebben leerlingen, ouders en leerkrachten natuurlijk volop ondervonden. Ans spreekt haar respect uit voor de snelheid waarmee met gebruik van protocollen werd gezocht naar wat wel mogelijk was om thuisonderwijs te geven. Er ging een nieuwe wereld open. Gelukkig kon de school in contact blijven met alle kinderen en alle ouders. Via videobellen hielden alle medewerkers contact met de ouders. Marina ging persoonlijk een praatje maken en constateerde wel dat er veel angst en onzekerheid was in de beginfase van de Lock down. De hectische periode met veel videobellen en extra investeringen in dat thuisonderwijs kreeg een bevrijdende wending toen er weer halve groepen leerlingen naar school mochten. En nog net voor de zomervakantie op volle kracht vooruit. Ondanks de vele nationaliteiten heeft de Meiboom geen last van racisme/discriminatie. Elk kind telt zoals hij/zij is. Daar wordt naar gekeken. Om pesten te voorkomen wordt op de meiboom de KIVA-methodiek ingezet. (Meer informatie op de website van de Meiboom). Om voor kinderen het beste te willen doen en bereiken, is een voortdurende creatieve en flexibele zoektocht vereist.
Tot het gaatje.
Na haar Meiboom-jaren gaat Ans nog door op de Conexusscholen de Klumpert en de Vossenburcht in Hatert. Dat maakt het vertrek uit Dukenburg een beetje goed, hoewel Ans met pijn in het hart stopte; ze was graag tot het gaatje gegaan. De afscheidspijn wordt bovendien verzacht door haar nieuwe functie: oppasoma voor kleinzoon Ole (5 maanden in september 2020). Haar uitzwaaimiddag op school met speciaal geschreven liedjes leverde de kinderen een gezond fruitijsje op, hoewel het chocomelweer was. Hun ouders stonden buiten de schoolhekken te wuiven en gebaarden: “Het ga je goed.”
Bericht september 2020
