Museum More kasteel Ruurlo. Dit museum is vrijwel geheel gevuld met werken van de kunstenaar van het realisme: Carel Willink.
Tijdens zijn relatie met Mathilde de Doelder werd háár kleding steeds extravaganter en zíjn schilderijen navenant. De werken werden ook steeds duurder, hetgeen kenners overtuigde dat de kosten van die kleren weleens de oorzaak konden zijn. Vanaf 1971 kwam familievriendin Carla Maria Fong Leng Tsang in beeld. Geboren in Rotterdam in 1937, droeg de Chinees- Nederlandse modeontwerpster haar eigen creaties als lopend kunstwerk. Ook Mathilde ging de kleding van Fong Leng dragen. Wereldberoemd zijn de foto’s van fotograaf Paul Huf met Mathilde in kleding van Fong Leng; eveneens de foto van Carel Willink met de poserende Mathilde voor de levensgrote afbeelding van haar in een luipaardmantel. Een schilderij dat ook in kasteel Ruurlo hangt. In zaal 6 staan in grote glazen vitrines meer werken van Fong Leng tentoongesteld. Stuk voor stuk het bekijken waard. Kunstwerken waar ontelbare uren handwerk in zitten. Vier creaties zijn permanent tentoongesteld. De Luipaardmantel, Parasol, het Chinees Liefdespaar en de Rode bontmantel. Mathilde en Carel kochten liefst 37 jurken van Fong Leng, hetgeen een vermogen moet hebben gekost. In 1977 kwam er een einde aan de relatie van Carel en Mathilde, later dat jaar stierf Mathilde.
Majesteitelijk De draagbare kunst van Fong Leng die het echtpaar Willink een permanente expositie in museum More heeft opgeleverd, is zeker terecht. Van Carels vier vaste relaties was Mathilde buitengewoon opvallend met haar opgesmukte ogen in het masker van haar langwerpig gelaat, haar slanke lijf, haar extreme kapsels. Gehuld in de mysterieuze creaties van Fong Leng figureerde Mathilde als een levend olieverfschilderij. En Carel legde zijn muze vast op het linnen; met stadsgezichten, landschap en natuur als imaginair realistische achtergrond. Maar er is meer dan More. In uiteenlopende landelijke toonzalen exposeren modeontwerpers regelmatig hun origineelste werk. Bijvoorbeeld in 2015 in het Tielse Flipje Museum: een expositie van de Tielenaar Frank Govers. De tentoongestelde bruidsjurk, japonnen, sjaals, galakleding, een jasje volledig bezet met knopen, waren buitengewoon geschikt om te laten dragen door koninginnen! Als ‘lopende modeshowmodellen’ van getalenteerde couturiers op Hunne Majesteiten Mathilde van België en onze eigen koningin Máxima. Beide vorstinnen laten zich geregeld kleden door hun gedeelde favoriete modekoningen, zoals Edouard Vermeulen. Meer dan eens ziet men beide hoogheden in een vrijwel identiek ensemble bij ook nog eens dezelfde gelegenheid. Deze doublures worden met een brede koninklijke lach gladgestreken. Kom daar eens om bij gewone dames. Dat levert dódelijke blikken op! Nog even terug naar Mathilde Willink in gewaden van Fong Leng: deze dameskledij vond geen massale navolging, waar broekpakken, zomerjurkjes, mantels en gelegenheidskleding van de twee Be-Ne-Luxe koninklijke eega’s best eens door lezeressen van dit blad gedragen zouden worden. Dat Postbankjasje van de jonge Máxima bijvoorbeeld, klasse. Of haar rood- wit- blauwe avondjurk!
Imaginair realisme (IR)
Dit is wat Wikipedia zo ongeveer vertelt over Imaginair Realisme, de kunststroming afgeleid van magisch realisme. Carel Willink omarmde IR voor het “zo realistisch mogelijk schilderen van de verbeelding.” Hij wilde liever niet weggezet worden als magisch of fantastisch realist. Magisch realisme gebruikt allerlei fantastische en onwerkelijke elementen. IR geeft de voorkeur aan realistische weergave in een gefantaseerd verbeelde scène. Noem Willinks interpretatie evenmin surrealisme, want zijn afbeeldingen zijn helder en herkenbaar. Zo schilderde hij een zelfportret met als decor duidelijk herkenbaar het eiland Curaçao. Zette Willink ooit een voet op het eiland?
Paul Huf
De naam van deze topfotograaf kreeg dankzij de portretten van Mathilde Willink extra bekendheid. Hoewel Paul Huf andere groten der aarde portretteerde, zoals Koningin Juliana met een bontkraag voor paleis Soestdijk, werd hij de glitterwereld ingetrokken door de Willinks. Paul Huf verdiende intussen in de reclamewereld in Twente een heel ander aanzien. Bierdrinkers onder de senioren in Dukenburg – en echt niet alleen Tukkers van origine – kunnen zich ongetwijfeld de paginagrote advertenties herinneren in meerdere weekbladen. Vakmanschap is Meesterschap was de paraplu waaronder de meesterlijke vakfotograaf het biermerk Grolsch in sfeervolle stillevens vastlegde. Het zou de langstlopende en meest opvallende advertentiecampagne van Nederland worden. De fotoadvertenties werden uitgeknipt en als posters opgehangen in jeugdsociëteiten en kamers van Twentse jongelui. Het smaakvolle bier uit Grolle/Groenlo werd allang in Twente omarmd.
De geschiedenis van de bierbrouwerij is buitengewoon leesbaar ondergebracht op hun website. Daarin wordt beschreven hoe en wanneer de Groenlose fabricage werd overgeheveld naar Enschede. Begin deze eeuw bestonden er plannen voor nieuwbouw ten zuiden van de textielstad, onder de rook van Boekelo. De bestaande Enschedese fabriek overleefde ternauwernood de vuurwerkramp van 13 mei 2000, die een megagroot deel van de wijk Roombeek verwoestte. De wijnhandel en enkele woonhuizen pal tegenover de ingang van de fabriek werden zo goed als weggevaagd, de Grolsch veste bleef gespaard. Roombeek verrees uit de as als een hypermoderne nieuwbouwwijk waar yuppies graag wonen. Fotomensen zoals Paul Huf hebben zich al danig geworpen op de architectuur. Hoe dichtbij de Amsterdamse sterfotograaf kon komen bij de redactrice van de Dukenburger komt door een foto! Geschoten in de studio van het reclamebureau van Grolsch. Daar poseerden de receptioniste en de directiesecretaresse als twee mooie, hippe meiden voor het personeelsblad. De ene schoonheid was een goede vriendin en collega, de tweede knappert niemand minder dan mijn eigen zus.
Bericht februari 2025
