‘De 22 van Dukenburg’
In de colofon van de Dukenburger tel ik 22 namen van de makers van dit blad. Met een kleine variant op de beroemde 100 van Mertens, als voorbeeld van een heersend netwerk uit het verleden, durf ik te stellen dat die 22 zorgen dat de ruim 22.000 inwoners van Dukenburg een middel hebben om naar de leefomgeving en buitenwereld te kijken.
Geen opsomming van zaken die niet deugen of juist juichend om vanzelfsprekendheden, waaraan deze columnist zich te vaak schuldig maakt. Nee, echte artikelen die er toe doen en stimuleren. Mijn voorstel is dan ook om dit jaar de voltallige set van medewerkers van de Dukenburger te nomineren voor de titel Dukenburger van het jaar. Dat is geen slager die zijn eigen vlees keurt, want ik hoor niet bij die 22, maar wel waardering voor die vrijwilligers die uren op pad zijn voor de leefbaarheid in dit stadsdeel.
Toch weer even vanuit de gedachte dat er hier veel ouderen wonen, zonder de mogelijkheid van een app van de Dar die je waarschuwt wanneer de vuilniszak buiten moet staan. Nee, boem pats, het is afgelopen: geen papieren overzicht meer. Besparing, weet ik veel… Ook als de leeftijdsgroep waarover ik spreek niet vertegenwoordigd zou zijn in de gemeenteraad, mag je wel verwachten dat daar rekening mee wordt gehouden.
Maak dan de vuilniszak voor iedereen maar een pietsie duurder, want over tien jaar zijn die grijze digibeten toch overleden. We kunnen er wel wat aan doen – trek je gele hesje aan – want op vrijdag 22 maart is in de grote zaal van het wijkcentrum een middag, waarin de raadsleden van zowel regerend college als oppositie nagenoeg exact een jaar na de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 komen uitleggen wat een jaar later terecht is gekomen van alle toezeggingen en beloftes richting inwoners van Dukenburg. In dit geval vooral wat er niet is gelukt , want dat is inmiddels een indrukwekkende lijst geworden.
Dus (sport-)verenigingen, organisaties, Zevensprong, kom maar op.
Het is weer genoeg voor vandaag.
Guus Kroon
