‘Beveiliger’
Ondanks dat ik inmiddels al maanden in Dukenburg woon, rijst bij mij nog altijd de verbazing als ik de Albert Heijn van Meijhorst binnenwandel. Wanneer het geluid van een pingelende gitaarspeler op de achtergrond wegsterft, spot ik altijd vrijwel direct een grote beveiliger. Zijn brede postuur en starre blik staan in contrast tot de brede glimlach die niet veel later op zijn gezicht verschijnt.
Voor mij blijft zo’n beveiliger tussen de winkelwagentjes toch wat onwennig. Het idee dat een supermarkt niet zonder beveiliging zou kunnen, getuigt namelijk van weinig vertrouwen ten overstaan van de bezoeker. Of dit wantrouwen rechtvaardig is, is een interessant doch te complex vraagstuk om uit te werken in tweehonderd woorden.
Wat ik me wel besefte is dat het in het dorp waar ik oorspronkelijk vandaan kom het volkomen ondenkbaar zou zijn. Eerlijkheidshalve, ik moet bekennen dat die paar bejaarde, achter rollators verscholen bejaarde inwoners van het dorp nu niet bepaald de indruk wekken uit te zijn op onruststokerij. De Dukenburgse populatie is natuurlijk, in demografische zin, een stuk meer divers.
Tegelijk toont een beveiliger in de supermarkt aan dat de idylle van de Nederlandse zachtaardigheid en het blinde vertrouwen in elkaar, definitief is komen te overlijden. Als ik het wel heb zijn beveiligers in supermarkten een Amerikaanse vinding. En hoewel het land met de vijftig staten zo zijn positieve aspecten heeft, is het wantrouwen ten opzichte van de mens daar geenszins een voorbeeld van.
Chard van den Berg
