’t Is verrot meneer…
…krijgt de redacteur van de Dukenburger zonder dat hij ergens om vraagt te horen als hij over een van de galerijen van de maisonnettes in Meijhorst loopt.
Het is ook niet te missen, grote happen zijn uit de kozijnen door rottend hout. Op een andere galerij komen we een moeder met kinderen tegen: “Bij noordenwind en regen komt het water langs de voordeur, bij westenwind is mijn bed nat,” vertelt ze. De buurvrouw vult aan: “Het slaapkamerraam sluit niet en bij regen loopt het water van dit raam naar beneden mijn huiskamer in. Mijn gordijnen zijn verkleurd van het vieze regenwater en ’s nachts wapperen de gordijnen.” Onderhoudsmonteurs van de cv-installatie geven al langer aan dat de ketels op hun eind zijn. Bijna dagelijks staan er Cuppens-busjes voor reparaties. Noodreparaties? In een andere maisonnette vertellen ouders van een groot gezin dat ze de schimmel op de douche er niet meer onder krijgen: “Heel ongezond meneer. Het liefst willen we hier snel weg.” Twee jaar terug zijn er vijftig-kopjeskoffie-bijeenkomsten geweest om de saamhorigheid in de wijk te versterken. Het werd een podium waar bewoners hoofdzakelijk hun grieven kwamen uiten.
Tijd voor actie?
Vrijdag 17 april kwam voor de tweede maal een grote operatie op gang om de bovenste rand langs het dak bij een van de gebouwen te repareren. Tevergeefs, deze dure operatie werd weer afgebroken: “We krijgen geen toestemming om er nieuwe latten tegenaan te maken,” geeft een van de werknemers aan als er gevraagd wordt waarom ze weer vertrekken. “Eigenlijk moet alles dringend gecontroleerd worden. Straks komt er weer een lat omlaag. En wat als er dan kinderen onder spelen?”
Tijd voor actie, geven bewoners aan. De onzekerheid vreet, zorgt voor een het-zal allemaalwel-gevoel. Daar komt bij dat door de relatief lage huur de woningen die leeg komen snel worden opgeëist door instanties die er dan mensen in plaatsen met ‘problemen.”
(inmiddels zijn de dakranden dichtgemaakt. Red.)
Niet meer geliefd
In het onlangs uitgekomen rapport Wijk in zicht staat het volgende over maisonnettes: “De maisonnette is geen geliefd woningtype meer, waardoor je er snel in kunt – er is veel mutatie. Daarmee trekken ze bepaalde doelgroepen aan: statushouders, mensen die elders uitgezet zijn wegens huurachterstanden, ex-gedetineerden et cetera. Omdat ze relatief groot en goedkoop zijn trekken deze woningen mensen met een rugzakje aan.” En: “Je krijgt minder binding met de buurt als er veel mutaties zijn. En als de binding om je heen minder wordt, wordt jouw betrokkenheid ook minder. Het is een sneeuwbaleffect, dat wordt steeds erger.”
Er is en wordt aan alle kanten gewerkt aan een ‘Mooier Meijhorst’: nieuwe huisartsenpost, zorgcentrum De Horizon, renovatie Boetbergen-Schuijlenburch en nu een nieuw winkelcentrum. De staat van de maisonnettes lijkt dit momenteel allemaal teniet te doen. De roep om echt wat te doen is enorm. Het hele complex lijkt niet meer van deze tijd. De onderhoudstoestand is abominabel slecht, is een veel gehoorde opmerking. Slopen wordt er geroepen. Maar er wonen mensen: 192 huishoudens, vaak met kleine kinderen.
Wat gaat er gebeuren?
Het is inmiddels duidelijk geworden dat men nu aan het onderzoeken is wat er op korte termijn moet gebeuren aan de onderhoudsstaat van dit complex. Men hoopt vervolgens in 2021 te starten. Dan moet de afweging klaar zijn wat de toekomst van deze maisonnettes zal worden. De Dukenburger wil, zodra er meer bekend is, een interview regelen met woningcorporatie Talis. Duidelijkheid brengt de meeste rust! Personeel van de woningcorporatie is het directe aanspreekpunt voor bewoners. “Ik hoop wel dat bewoners blijven melden en klagen. Die signalen blijven we ook aan hogerhand doorgeven,” vertelt een van hen. “Woningcorporatie Talis houdt de sloop tegen, omdat deze maisonnettes een functie hebben in een tijd van dikke vette woningnood,” ook een citaat uit het rapport Wijk in zicht. Als dat zo is staan ze er nog wel 20 tot 25 jaar. Snel opknappen en leefbaar maken dus.
Bericht mei 2020
