Oog voor elkaar
In een serie besteedt de Dukenburger aandacht aan activiteiten die bewoners met elkaar verbinden. Bij het vieren van 50 jaar Dukenburg is Oog voor elkaar ontstaan. Dat netwerk brengt door middel van concrete activiteiten bewoners bij elkaar en verbindt hen met allerlei initiatieven en instanties dicht bij huis in Dukenburg. In 2017 heeft de Werkgroep Vluchtelingen gesproken met in Dukenburg wonende vluchtelingen, nieuwkomers. We bezoeken deze families en kijken hoe het hun nu vergaat.
Hoe gaat het er mee? Een nogal lastige vraag. Aan het eind van het interview stelt Abdulrhman hem terug aan ons, de interviewers: “Wat is er de afgelopen drie jaar in jullie leven veranderd?” Je bent dan geneigd om in eerste instantie te reageren met ‘niet zoveel’. Pas wanneer je met elkaar in gesprek komt, komen de veranderingen naar boven. Zo heeft Seraj er een broertje bij gekregen: Jad (spreek uit: Dzjaad). (Mede) Door de zwangerschap en de bevalling is Duha meer aan huis gekluisterd geweest. Na Nederlandse les en inburgering is ze er nog niet toegekomen om haar plannen voor een (vervolg)opleiding waar te maken.
Van links naar rechts: Abdulrhman, Seraj, Jad en Duha
Verder is het gezin in de afgelopen tijd letterlijk meer ingeburgerd in het Nijmeegse. Seraj zit op school om de hoek. Heeft er zijn vriendjes, die ook bij hem thuis over de vloer komen. De school is ook een bron van contact voor de ouders. Trouwens, de coronaperiode is nog een pittige tijd geweest voor Abdulrhman en Duha. Niet zozeer omdat er veel thuis gebleven moest worden, maar vooral ook om Seraj te ondersteunen in zijn lessen via de computer. Wat moet je immers als ouder wanneer hij vraagt: “Wat betekent dit?,” als je zelf de taal nog niet helemaal meester bent? Zelf aan de slag dus met Google Translate. De banden zijn meer aangehaald met andere Syrische gezinnen die dichtbij in de wijk wonen en de sfeer onder de buren van het straatje is goed.
Werk
Wat betreft werk heeft Abdulrhman al een traject achter de rug. Door de gemeente aangespoord heeft hij via het uitzendbureau Groen een tijdje gewerkt in de groenvoorziening. Werk dat voornamelijk in het seizoen plaatsvindt. Zijn groene vingers heeft hij echter niet benut om het eigen tuintje met planten en groenten vol te zetten. Voor en achter zijn nu mooi betegeld met fraaie, grijze tegels. Na Groen is hij een tijdje werkloos geweest, waarin hij veel heeft gesolliciteerd. Via eigen contacten heeft dat geleid tot een baan als vertegenwoordiger in halal-producten voor een bedrijf in Almere. Vooralsnog op oproepbasis, met perspectief op een vaste aanstelling. Alleen … corona: misschien is het nog een jaartje wachten op dat perspectief.
Naturaliseren
Het gezin staat op het punt om te naturaliseren: Nederlands te worden. De IND heeft het al goedgekeurd. Het wachten is nu op de ceremonie door/bij de gemeente. En het valt allemaal samen met het moment dat zijn Syrische paspoort officieel afloopt: augustus 2020. Abdulrhman laat het zien aan het ‘oude’ paspoort dat hij nog steeds als legitimatiebewijs in zijn zak heeft.
Schuift daarmee Syrië wat verder weg? Ja en nee. Voor de kinderen is het duidelijk dat ze veel meer perspectieven hebben in Nederland. En Abdulrhman en Duha geven scherp aan dat terugkeer momenteel onmogelijk is. Hun huis en winkel zijn verwoest. Waar keer je naar terug? Blijft staan dat het lijkt of het in Syrië nu rustig is, maar dat is alleen omdat de wereld even naar andere dingen kijkt. De zorg blijft. Kort na het vorige interview is de vader van Abdulrhman overleden. Met twee in de oorlog overleden zoons en de andere twee die hun veiligheid in Nederland hebben gezocht, staat moeder er nu alleen voor. Met hulp van de buren. Daar helpt veel WhatsAppen maar een beetje aan. De ouders van Duha wonen in een gebied in het Oosten van Syrië. Zij hebben nog wel familie in de buurt en een zoon die nog thuis woont. In huis spreken Duha en Abdulrhman nog voornamelijk Arabisch, opdat de kinderen ook die taal nog machtig blijven. Maar als eerste vervolgstap gaat Duha bij STEP kijken of ze haar Nederlands de komende tijd verder op kan krikken.
Bericht september 2020
Met dank aan: Harm Jan van der Veen en Fred uit het Broek.
