Oog voor elkaar
In een serie besteedt de Dukenburger aandacht aan activiteiten die bewoners met elkaar verbinden. Voor en tijdens 50 jaar Dukenburg is Oog voor Elkaar ontstaan. Dat netwerk brengt door middel van concrete activiteiten bewoners bij elkaar en verbindt hen met allerlei initiatieven en instanties dicht bij huis in Dukenburg. Hierbij een verslag van een conferentie over eenzaamheid, bijgewoond door vrijwilligers en professionals, betrokken bij Dukenburg.
“Naar om te horen, dat 16 procent van de Dukenburgers eenzaam is” zegt Grete Visser, namens D66 wethouder van Onderwijs, Welzijn en Zorg – in een videoboodschap aan het begin van de conferentie. “Het verbaast me ook weer niet. Ik zag het toen ik manager op de Orangerie was. Het was zelfs een reden om de politiek in te gaan. Ik ben dan ook blij dat Hart voor Dukenburgers deze conferentie organiseert.” Ze is benieuwd naar de uitkomsten en wil daar over in gesprek met Hart voor Dukenburgers. De zorg over dat hoge percentage eenzame mensen bracht op 13 februari 2020 ruim vijftig personen op de been naar Wijkcentrum Dukenburg.
Ze kwamen uit allerlei sectoren: woningcorporaties, zorg, wijkpolitie, kerken, sociaal cultureel werk, Stip, vrijwilligersorganisaties als ‘Helpende Handen’ en anderen. Zowel vrijwilligers als professionals. Harm Jan van der Veen, samen met Annemiek Volkers en Johan Dorst lid van de werkgroep ‘Eenzaamheid’ van ‘Hart voor Dukenburgers’, trapte de bijeenkomst af. “We zijn nu ruim anderhalf jaar bezig, maar we ervaren dat het lastig is met eenzame mensen in contact te komen. Tegelijkertijd zien we dat veel organisaties zich bekommeren om eenzame mensen, maar dat samenwerking en cohesie ontbreken. Daarom hebben we deze conferentie georganiseerd.”
Complex probleem
Met haar motto “hertkleppe open, laot de boel maar lope” motiveerde dagvoorzitter Claudia van Kesteren, alias Nijmeegse Annie, de zaal om ook naar zich zelf te kijken. “Iedereen wil gezien worden, maar we zijn allemaal wel eens eenzaam. Wat betekent dat?” Meike Heessels van de Hogeschool Arnhem Nijmegen doet al jaren onderzoek naar eenzaamheid. “Eenzaamheid is een complex probleem. Er ligt een groot taboe op, omdat het zo moeilijk te delen is. Eenzame mensen voelen zich vaak nutteloos en denken dat ze niets kunnen betekenen. Die eenzaamheid is lastig te doorbreken. Mensen schamen zich. Vragen niet zo gauw om hulp. Hulpverlening is dan ook moeilijk. Berucht voorbeeld daarvan: het adviseren van eenzame ouderen naar de bingo te gaan. Daar voelen ze zich tussen al die anderen meestal alleen maar eenzamer.” Haar adviezen: “Neem de tijd. Wees niet bang voor verdriet. Dat blijft immers toch zitten. Ontdek wat mensen blij maakt. Vraag wat mensen echt willen en hoe ze van betekenis willen zijn.” Heessels onderzocht in de gemeente Heumen hoe samen met vrijwilligersorganisaties geprobeerd kan worden eenzaamheid te doorbreken door sociale netwerken in de lokale gemeenschap toegankelijker te maken.
Herkenning
Wat herkenden de deelnemers van de conferentie in dit verhaal? Eenzaamheid bestaat in vele vormen. Het hoort bij het leven, maar kan door allerlei omstandigheden problematisch worden. Met psychische en lichamelijke gevolgen. Het is de ervaring van velen dat eenzame mensen moeilijk te bereiken zijn. Toch kan het wel: door te luisteren en mensen bij elkaar te brengen.
Hoe verder?
“Wat zijn de volgende stappen?”, vroeg Harm Jan van der Veen. “Op de eerste plaats moeten we weten wat verschillende organisaties en vrijwilligers in Dukenburg doen. Als we dat weten, kunnen we mensen die willen bewegen, begeleiden naar bijvoorbeeld een sportcoach of een wandelclub. Mensen die anderen willen ontmoeten meenemen naar een gezamenlijke maaltijd. Mensen met levensvragen in contact brengen met een pastor. Daarvoor is in Dukenburg geen nieuwe grote organisatie nodig, maar wel de ontwikkeling van een netwerk dat alle bestaande initiatieven kent en kan uitwisselen.” Hoe? Een website, een nieuwsbrief, een overleg? Dat gaat een denktank uitzoeken. ‘Hart voor Dukenburgers’ neemt daartoe het initiatief en koppelt dat terug. Ook aan wethouder Grete Visser. Kijken of zij over de brug komt.
Bericht maart 2020